ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
https://open.spotify.com/episode/0Cw5QFjZecEfqqHWTTRJ7o?si=isgTxYt9SxuahigO0yAlaQ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΧΑΤΖΗΣΕΒΑΣΤΟΥ
Η φωνή της κυρίας Ευαγγελίας αντηχεί την αγωνία, και συνάμα την ελπίδα, των ανθρώπων μπροστά στο θάνατο και τη ζωή, καθώς τραγουδά τις στιχοπλακιές από την Τουρκοκρατία, που της έμαθε η μάνα της.
ΚΥΡΑ ΕΙΡΗΝΗ
Η κυρά Ειρήνη γεννήθηκε στον Άγιο Δημήτρη τον Χαϊχούτο, μεγάλωσε στην Τζιά και παντρεύτηκε στην Κω και στην καρδιά νιώθει σπίτι της τ' Ασφενδιού. Στην Τζιά βρέθηκαν για τις δουλείες του μπαμπά της, και έμειναν εκεί από τον πρώτο χρόνο μετά την γέννησή της ως και τα δεκαπέντε της. Ο…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
https://open.spotify.com/episode/5VErHyFU5wOXbGEjqgPGj2?si=RXmq6_1eQ0GLvGwJ39aXpQ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΜΠΟΥΝΙΑΡΗΣ
https://open.spotify.com/episode/0MhirowhnrutJSw15JRLni?si=DFPwAcjiQqWwHOk1Zkw9LQ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ
https://open.spotify.com/episode/4qHPa9igZvvXxqeaDZ6h6g?si=VAMc6bU_Txq8Dt_EQWAH9w
ΑΦΕΝΤΑΚΗΣ ΒΑΤΙΣΤΑΣ
https://open.spotify.com/episode/7j0ELTovB5XHOweM7MWvbi?si=zaqSGJEcQ1S8-G1M3F1SHQ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΚΟΥΜΗΣ
https://open.spotify.com/episode/1gSHt8yfFWySLaJR8oHpG8?si=7_9sq65ASzedWfDT4CTjIA
ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ
Λίγοι είναι οι τόποι σε αυτή τη χώρα, ίσως και σε ολόκληρο τον κόσμο, που έχουν σπείρει στους ανθρώπους τους τέτοιο δυνατό δεσμό στην ψυχή. Ο Βασίλης Φαρμακίδης την Όλυμπο την βλέπει σαν ένα βασίλειο, πιο ξεχωριστό από κάθε άλλο μέρος.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ
Γεννημένος την ημέρα του Πανορμίτη εν έτη 1924, ο Γιώργος Κανάκης είχε πάντα την Όλυμπο για μόνιμη κατοικία του. Σ’ αυτή γεννήθηκε, ανάμεσα σε 5 αδέρφια, και σ’ αυτή σκοπεύει να αποθάνει.
ΑΝΕΖΟΥΛΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Η αλήθεια είναι πως οι μνήμες και οι συνθήκες ζωής της ογδονταπεντάχρονης σήμερα Ανεζούλας από την Κάρπαθο υπήρξαν τόσο επαχθείς που δεν θα ήταν εφικτό να τις εξαλείψει ποτέ από το μυαλό της.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΛΗΜΗ
Ο κύριος Μιχάλης, βοσκός μία ζωή, γεννηθείς το 1933, ανεβοκατεβαίνει ακόμη κάθε μέρα στο βουνό όπου έχει τα ζώα του δίπλα στο Κάστρο της Χώρας Καλύμνου.
ΜΙΧΑΛΗΣ & ΜΑΡΙΑ ΚΛΗΜΗ
Ο κύριος Μιχάλης, βοσκός μία ζωή, γεννηθείς το 1933, ανεβοκατεβαίνει ακόμη κάθε μέρα στο βουνό όπου έχει τα ζώα του δίπλα στο Κάστρο της Χώρας Καλύμνου. Τα γόνατά του όμως πια δεν τον κρατάνε στις πολλές κατηφόρες, για να πηγαίνει πιο συχνά ως τη χώρα, να συναναστρέφεται τους ανθρώπους του…
ΜΙΚΕΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ
Ο πάππους του και ο πατέρας του είχαν τα χέρια τους δουλεμένα στο καρνάγιο, εκεί που χώθηκε και ο ίδιος του παλικαράκι, απ’ όταν τέλειωσε την τετάρτη δημοτικού. Από τα εκατό τρεχαντήρια στο λιμάνι τώρα, τα ογδόντα θα ‘χουν γίνει από τα χέρια του. Ο Μικές Καστρινός είναι καραβομαραγκός εδώ…
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΚΡΥΛΛΟΣ
Μιλάει για τη μυρωδιά που αποπνέει το σφουγγάρι της Καλύμνου, σαν να είναι η πιο όμορφη μυρωδιά του κόσμου. «Το σφουγγάρι είναι το ξενοδοχείο του βυθού, φιλοξενεί στους κόλπους του λογιών λογιών μικροοργανισμούς». Ο ίδιος του βουτούσε από παιδί και πάντα είχε την επιθυμία να μαθαίνει και να διαβάζει για…
ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΟΥΝΤΟΥΠΗΣ
https://open.spotify.com/episode/0UN0yoki416LSzXwQfWyZ7?si=RMk8nAg3TZidGms2b45RAg
ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΚΗΣ
Από παιδί διάλεγε να κοιμάται στη σάλα με τους χρωματιστούς τοίχους και τις ζωγραφιστές λεπτομέρειες. Απ’ το παράθυρό της φαίνονται οι τρεις πεζούλες και το Ικάριο.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΟΡΙΑΝΟΣ
https://open.spotify.com/episode/5z0I4SjkvHvTlTyAgyKpIw?si=K7K_RNjFSHiKeNnbS1odmw
ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΚΟΥΛΕ
Κάποιες φορές ένα στιγμιαίο συναίσθημα αρκεί για να καθορίσει το μέλλον σου, την ταυτότητά σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΒΛΑΣ
Συστήνεται ως ο Δημήτρης ο Σταβλάς του Κωστάντινου, που γεννήθηκε στο Βαθύ το 1931 και εκεί μεγάλωσε.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΙΛΤΣΙΧΤΣΗΣ
Ο Ανδρέας Κιλτσιχτσής γεννήθηκε μέσα σε μια οικογένεια που αν και δεν είναι ελληνική, φέρει μεγάλο κομμάτι ελληνικότητας μέσα από την πίστη της, κομμάτι μίας μειονότητας αραβόφωνων ορθοδόξων της Αντιόχειας. Ο πατέρας του Κωνσταντινοπολίτης, ο ίδιος του Αθηναίος. Για χωριό του λογίζεται ένας μικρός τόπος ανάμεσα στο Χαλέπι και την…
ΜΑΝΩΛΗΣ
Γεννημένος το 1958, ο Μανώλης Νομικός μιλάει για την ψυχή του ανθρώπου, που όσο και αν το σώμα έχει βασανιστεί, εκείνη μπορεί και βρίσκει τη δύναμη να συνεχίζει. Σημείο αναφοράς στη ζωή του το βαρύ επεισόδιο οξείας μηνιγγίτιδας, που κόντεψε στα 19 του να τον στείλει “ψηλά”, όπως λέει. Νοσηλεύεται…
ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΜΙΤΣΗΣ
Ούτε στο πρόσωπό του, ούτε στην ζωντάνια της φωνής του διακρίνονται τα περασμένα του ογδόντα χρόνια ζωής.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΤΟΡΟΣ
Το 1935 οι Ιταλοί κυνήγησαν και έστειλαν φυλακή στην Κω τον πατέρα του κυρίου Μιχάλη, επειδή έφερνε τσιχαρόχαρτα από την Κάλυμνο για γνωστούς και οικείους στο Αγαθονήσι.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΙΑΜΕΟΣ
Ο Σταύρος Γιαμένος γεννήθηκε το 1932 μέσα σε μία εντεκαμελή οικογένεια από πάππο κτηνοτρόφο.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΗΣ
«Τα χρόνια περνάνε γρήγορα και είμαστε από εδώ περαστικοί, και γρήγορα κιόλας.» λέει, και το υποστηρίζει δράττοντας τις καλές μέρες για να κατέβει να κάνει τα μπάνια του, όσο ο καιρός κρατάει, προτού φέρει το φθινόπωρο τα πρώτα κρύα.
ΛΟΥΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ
Ο Λούης Ρούσσος έχει αφιερώσει τον εαυτό και την σκέψη του σε ένα παιχνίδι χαμένου θησαυρού, όπως αυτό που του διηγούνταν όταν ήταν μικρός η γιαγιά του. Στην αναζήτηση απαντήσεων ενός γρίφου χιλιάδων χρόνων, σκαλισμένο στα βράχια της Σύρου.
ΚΥΠΑΡΙΣΣΑΚΟΣ
Σε ένα ταξίδι του στην Φιλαδέλφεια, κάπου στα είκοσί του, άκουσε για πρώτη φορά την λέξη ντίσκο. Ήταν στα πέντε χρόνια που ταξίδευε, γεμάτος δίψα να γνωρίσει τον κόσμο, όπως έμαθε από τον Καζαντζάκη.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Στα 77 του σήμερα, επιδιώκει ακόμη την επαφή με τους ανθρώπους καθημερινά, την αφορμή για διάλογο. «Η επικοινωνία ήταν πάντοτε αυτό που επιθυμούσα, είτε ως ξεναγός, είτε μέσω της γραφής μου και του ραδιοφώνου.»
ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΑΡΤΟΦΥΛΛΗΣ
Φυσιογνωμία ευγενική, με κάτι λεπτεπίλεπτο, που θα μπορούσε εύκολα κανείς σαν άκουγε τον Σταύρο Χαρτοφύλη να μιλά σουηδικά, να πιστέψει πως προέρχεται από τον κρύο Βορρά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΝΑΙΟΣ
Ο κύριος Δημήτρης αξιοποιεί με κάθε τρόπο τον τόπο του. Αγρότης συστηματικός, και ψαράς για να φάει. Το Αιγαίο είναι η θάλασσα, η Φολέγανδρος η στεριά.
ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ
Ο Παναγιώτης θυμάται με χαμόγελο τις μέρες που είχε ανοίξει το καφενείο του και έκαναν γλέντια σχεδόν κάθε βράδυ. Ήταν φορές που με τις μαντινάδες ξεκινούσαν τα ξημερώματα, μετά το γλέντι, να πάνε στο βουνό, στο πατρικό του, να φάνε σούπα με κόκορα που έφτιαχνε η μάνα του, να συνεχίσουνε ως το μεσημέρι τα όργανα να παίζουν.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΕΛΙΑΝΟΥ
Άνθρωπος που του αρέσουν τα χρώματα, τα παραμύθια και τα ποιήματα, σίγουρα είναι ένα υπερβατικό όν που καλλιτεχνεί με τη νόηση και τη φαντασία για να αντέξει το άσχημο, το ανιαρό, το ανούσιο και το τεχνητό. Έτσι και η Δέσποινα Μελιανού, η «κυρία μπλα μπλα» όπως τη λένε οι τέσσερις κόρες της, έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τον λόγο, τους στίχους, τη φύση και τον ήλιο, ειδικά της Πάτμου.
ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΜΕΛΙΑΝΟΣ
Το πλατύ χαμόγελο του Ματθαίου Μελιανού παραπέμπει στην αθωότητα μα και στην παιδική επινοητικότητα που θρέφει σκανδαλιές. Αυτός, που έμελλε να γίνει δήμαρχος της Πάτμου την τετραετία 1999-2002, όταν ήταν μικρός μετά το σχολείο βοσκούσε και άρμεγε κατσικούλες μαζί με την αδελφούλα του.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΟΚΚΩΝΗΣ
Σε πιάνει δέος κοιτάζοντας τον Μανώλη Κοκκώνη. Νομίζεις πως το τρίγωνο που δημιουργεί η γενειάδα του στο στήθος του θα κεντήσει την επιθυμία σου να τον γνωρίσεις και να μάθεις για εκείνον. Οι γραμμές του μετώπου του μια κυματώδης θάλασσα, μια ζωντανή απεικόνιση ολόκληρης της ζωής του.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΡΥΛΛΗ
Ρυτίδες σοφίας ομορφαίνουν τα κάτασπρα μαλλιά της εβδομηνταεπτάχρονης σήμερα Αγγελικής Γρύλλη που μεγάλωσε και πήγε σχολείο στην Πάτμο, αλλά επισκεπτόταν τους Αρκιούς από 3-4 ετών για να βοηθάει τη γιαγιά της.
ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΝΤΕΛΟΣ
Ήταν Αύγουστος του 1982 όταν η δημοφιλέστερη σήμερα παραλία του νησιού φιλοξένησε την πρώτη στην ιστορία αυτοσχέδια καντίνα. Ο Θεολόγος Παντέλος (Λόλος) μαζί με τη ζεστή του θράκα και τα σουβλάκια του, αξιοποίησε παρατημένα σχολικά θρανία κάνοντάς τα τραπέζια, δημιούργησε ευφάνταστες σκιές και μετέτρεψε σε καθίσματα κορμούς δέντρων.
ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΗΣ
Τον Βενέδικτο Παραδείση, το ένα από τα δεκατέσσερα παιδιά και το μόνο που δεν μετανάστευσε σε Τανζανία, Αυστραλία και Αμερική, τον βρίσκει η ιστορία της ζωής του να «διορθώνει» το 1949, ήδη στα δώδεκά του, τους μάστορες που έφτιαχναν τις αυλές των σπιτιών, ενώ μετέπειτα έμαθε να χτίζει ξερολιθιές με πέτρες.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΓΡΥΛΛΗΣ
Ο Ευάγγελος Καΐρης γεννήθηκε το 1941, στο ξέσπασμα του β’ παγκοσμίου πολέμου, και υπήρξε ο μόνος από τα τρία του αδέλφια που έμεινε στον τόπο του, τη στιγμή που εκείνα μετανάστευσαν σε Αυστραλία και Βέλγιο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΪΡΗΣ
Απόγονος του δεύτερου κατοίκου των Λειψων. Είχε 3 αδέρφια που πήγαν Αυστραλία τα 2 και ο ένας στο Βέλγιο . Ο ίδιος ήθελε να μείνει στο νησι. Όλα τα έργα του δήμου πέρασαν από τα χέρια του .
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΗΣ
Η ποικιλία των γραμμών και των χρωμάτων του ουρανού όπως και το χαρούμενο πρόσωπο του κ. Παναγιώτη Παραδείση από τους Λειψούς προσημαίνουν πριν από κάθε ανάγνωση το πολυδιάστατο, το μαχητικό και το προσαρμοστικό του πνεύμα. Λατρεύει το νησί του κι έχει τόσο πολύ χαράξει στη μνήμη του το μπλε του Αιγαίου, που αναγνωρίζει κάθε του βραχονησίδα.
ΠΑΠΑ ΓΙΑΝΝΗΣ
Όλη η ζωή του Παππαγιάννη είναι «χτισμένη» στον τόπο όπου βρήκαν διαφυγή από τους Σαρακηνούς τον 7ο αιώνα μ.Χ. οι κάτοικοι της αρχαίας Βρουκούντας. Εκείνων τα χέρια έχτισαν τον περίτεχνο ναό που μέχρι και σήμερα ο ίδιος λειτουργεί τους ελάχιστους κατοίκους της Ολύμπου. «Στην Όλυμπο γεννήθηκα και από εδώ θα αποδημήσω». Όταν στα 52 του χειροτονήθηκε, δέθηκε σώμα και πνεύμα με την ιδιαίτερη πατρίδα του για δεύτερη φορά.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΜΠΟΥΝΙΕΡΗΣ
Θυμάται στα έξι του χρόνια, με τη λύρα στα χέρια, να τον ανεβάζει ο πατέρας του ξυπόλητο παιδάκι επάνω σε ένα τραπέζι, καταμεσής του πανηγυριού. Ήθελε να δει εάν ο γιος του διέθετε από το χάρισμά του, και θα τα κατάφερνε να κάνει τον κόσμο να χορέψει. Και ο κόσμος χόρεψε, και ο Μιχάλης Τσαμπουνιέρης βαπτίστηκε λυράρης.
ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ
Μέσα στο καφενείο η «Κρήτη» έχει περάσει μια ζωή. Ήρθε στην Όλυμπο νύφη το ΄70, από το Διαφάνι, και έμελλε η ιστορία του καφενείου, που ξεκίνησε η οικογένεια του συζύγου της, να γίνει και δική της. Τότε ακόμη που ο ηλεκτρισμός δεν είχε φτάσει σε αυτή την άκρη του νησιού, οι θαμώνες έτρωγαν κάτω από το φως της γκαζόλαμπας, που ως και σήμερα είναι εκεί, να ανάβει άμα το ρεύμα πέφτει.
ΕΛΕΝΗ ΜΕΤΑΞΩΤΟΥ
Η κυρά Ελένη, η κυρά της Σύρνας, μαζί με τον πατέρα της, τον Σαμψάκο, επέλεξαν το 1947 που οι καρδιές μαυρίζαν από το δηλητήριο του ρατσισμού, να απαντήσουν με ό,τι γνώριζαν καλύτερα: με φως. Και έτσι μαζέψανε από τη θάλασσα 785 Εβραίους, θύματα που επέζησαν από τη φρίκη των ναζί, που προς την πορεία τους προς Παλαιστίνη, το αδέξιο ατμοκίνητο «Αθηνά» τους βύθισε στο ραξοβόλι της Σύρνας.
ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗ
Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι πέρασε ο κόσμος στην Κατοχή. Και μόνο μία πικρή επίγευση με άρωμα υπερηφάνειας θα μπορούσαμε να έχουμε από τα λεγόμενα ανθρώπων που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των τότε συνθηκών διαβίωσης. Η Σοφία Σκοπελίτη δεν έφυγε ποτέ από τον κάμπο μέχρι και σήμερα.
ΦΑΝΗ ΠΡΑΣΙΝΟΥ
Η Φανή Πρασίνου γεννήθηκε στην Καλοταρίτισσα της Δονούσας, όπου και μένει εδώ και 91 χρόνια. Θυμάται στον πόλεμο του ‘40 την επίταξη των ζώων για να προσφέρουν εκείνα τις υπηρεσίες τους στο Μέτωπο και το γεγονός πως τα έκρυβαν από τους Ιταλούς. Παρά τις δυσκολίες των καιρών που βίωσε, έμεινε ατρόμητη, δραστήρια κι αυτόνομη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΩΤΗΣ
Ο κυριος Δημητρης γεννήθηκε το 1922. Όλη την ζωή του την έχει περάσει στο νησί του, την Κύθνο. Δύσκολη ζωή γεμάτη δυσκολίες αλλα πολλή αγάπη για τον τόπο του.
ΚΥΡ ΜΑΡΚΟΣ
Ο κυρ Μάρκος από τα οκτώ του χρόνια θυμάται να είναι στα βουνά και να προσέχει τα ζώα. Στα δεκαπέντε του, όμως, πάει για πρώτη φορά στην Αθήνα για να δουλέψει σε καφενείο. Από τότε μέχρι και σήμερα εργάστηκε στα ιστορικότερα καφενεία της Αθήνας και της Αμοργού γιατί, όπως λέει, αγαπάει την κοινωνικότητα και την παρέα.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΗΡΑΙΟΣ
Γεννημένος το 1936 ο Νικόλας Τηραίος, ήταν βοσκός στο νησάκι της Νικουριάς της Αμοργού, όπου περνούσε μαζί με άλλους δύο βοσκούς αρκετούς μήνες του χρόνου. Θυμάται το 1940 που άκουγε τα αεροπλάνα των Ιταλών να διασχίζουν τον αμοργιανό ουρανό.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ
Γεννημένος το 1958, ο Μανώλης Νομικός μιλάει για την ψυχή του ανθρώπου, που όσο και αν το σώμα έχει βασανιστεί, εκείνη μπορεί και βρίσκει τη δύναμη να συνεχίζει. Σημείο αναφοράς στη ζωή του το βαρύ επεισόδιο οξείας μηνιγγίτιδας, που κόντεψε στα 19 του να τον στείλει “ψηλά”, όπως λέει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΚΡΗΣ
Όταν ο κυρ Γιάννης τελείωσε το Δημοτικό, ο πατέρας του τον πήγε στα δώδεκά του σε έναν τεχνίτη ναυπηγοξυλουργικής στα Κατάπολα για να μάθει να φτιάχνει βάρκες. Έμεινε κοντά σε αυτόν μόνο δύο χρόνια, γιατί δεν μπορούσε να πάρει ούτε μία σοκολάτα μετά από τόση δουλειά, λέει, κι ένα παιδικό παράπονο ξεπηδάει μέσα απ’ τον χρόνο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Γεννημένος το 1955, ο Νικόλας Οικονομίδης, ολοκληρώνει το δημοτικό αλλά δεν συνεχίζει το Γυμνάσιο εξαιτίας της οικονομικής αδυναμίας των γονέων του να τον στείλουν στον παραδίπλα οικίσκο να μείνει και να ζήσει εκεί. Από τα εννέα του, εργάζεται σε καΐκια, σε αλώνια και σε χωράφια, κάνοντας παράλληλα ό,τιδήποτε άλλο μπορούσε να του εξασφαλίσει το μεροκάματο.
ΠΑΥΛΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ
Τι να πει κανείς για την απλότητα, την αγνότητα, τη λιτότητα και την αγάπη που έχει μέσα στην καρδιά του ο Παύλος Γαβαλάς; Homo homini lupus, είχε πει ο Hobbes, ο άνθρωπος δηλ. είναι λύκος απέναντι στους άλλους ανθρώπους, και το πόσο αληθινό είναι αυτό το ρητό το απέδειξε η ιστορία.
ΝΙΚΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων, τότε που ακόμη ζούσε με την οικογένειά του στην Ελβετία, όταν έφυγε από το σπίτι πάνω στην μοτοσυκλέτα, για να βρει ένα από εκείνα τα 20άρια πακέτα με τα τσιγάρα που κάπνιζε. Η μοτοσυκλέτα του ήταν μοντέλο γρήγορο και εκείνος ήξερε πώς να λύνει και να δένει ένα τέτοιο μοντέλο, με τα ίδια του τα χέρια.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΚΑΛΗ
Η αγάπη για τον τόπο της και η επιθυμία της να περιβάλλεται αυτός από δραστήριους και μορφωμένους δημότες με ιστορική συνείδηση, οικολογική ενσυναίσθηση και πολιτιστική ευαισθησία, σηματοδοτεί το όνομα της Μαρίας Κάκαλης, της νεότερης δημοτικής συμβούλου του Άη Στράτη στα 23 έτη της (2010) αλλά και δημάρχου στα 27 της (2014).
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ
Ο άνθρωπος που συγκεντρώνει στο πρόσωπό του λόγω του επωνύμου του σπουδαία ιστορική μνήμη, δεν θα μπορούσε να βιώσει το πλείστον της ζωής του πουθενά αλλού παρά στον Άγιο Ευστράτιο ή Άη Στράτη, το πιο απομονωμένο νησί του Αρχιπελάγους, 18 μόλις ναυτικά μίλια από την υψιπύλεια Λήμνο.