Γεννημένος το 1958, ο Μανώλης Νομικός μιλάει για την ψυχή του ανθρώπου, που όσο και αν το σώμα έχει βασανιστεί, εκείνη μπορεί και βρίσκει τη δύναμη να συνεχίζει. Σημείο αναφοράς στη ζωή του το βαρύ επεισόδιο οξείας μηνιγγίτιδας, που κόντεψε στα 19 του να τον στείλει “ψηλά”, όπως λέει. Νοσηλεύεται…
Ο κυρ Μάρκος από τα οκτώ του χρόνια θυμάται να είναι στα βουνά και να προσέχει τα ζώα. Στα δεκαπέντε του, όμως, πάει για πρώτη φορά στην Αθήνα για να δουλέψει σε καφενείο. Από τότε μέχρι και σήμερα εργάστηκε στα ιστορικότερα καφενεία της Αθήνας και της Αμοργού γιατί, όπως λέει, αγαπάει την κοινωνικότητα και την παρέα.
Γεννημένος το 1936 ο Νικόλας Τηραίος, ήταν βοσκός στο νησάκι της Νικουριάς της Αμοργού, όπου περνούσε μαζί με άλλους δύο βοσκούς αρκετούς μήνες του χρόνου. Θυμάται το 1940 που άκουγε τα αεροπλάνα των Ιταλών να διασχίζουν τον αμοργιανό ουρανό.
Όταν ο κυρ Γιάννης τελείωσε το Δημοτικό, ο πατέρας του τον πήγε στα δώδεκά του σε έναν τεχνίτη ναυπηγοξυλουργικής στα Κατάπολα για να μάθει να φτιάχνει βάρκες. Έμεινε κοντά σε αυτόν μόνο δύο χρόνια, γιατί δεν μπορούσε να πάρει ούτε μία σοκολάτα μετά από τόση δουλειά, λέει, κι ένα παιδικό παράπονο ξεπηδάει μέσα απ’ τον χρόνο.
Γεννημένος το 1955, ο Νικόλας Οικονομίδης, ολοκληρώνει το δημοτικό αλλά δεν συνεχίζει το Γυμνάσιο εξαιτίας της οικονομικής αδυναμίας των γονέων του να τον στείλουν στον παραδίπλα οικίσκο να μείνει και να ζήσει εκεί. Από τα εννέα του, εργάζεται σε καΐκια, σε αλώνια και σε χωράφια, κάνοντας παράλληλα ό,τιδήποτε άλλο μπορούσε να του εξασφαλίσει το μεροκάματο.
Τι να πει κανείς για την απλότητα, την αγνότητα, τη λιτότητα και την αγάπη που έχει μέσα στην καρδιά του ο Παύλος Γαβαλάς; Homo homini lupus, είχε πει ο Hobbes, ο άνθρωπος δηλ. είναι λύκος απέναντι στους άλλους ανθρώπους, και το πόσο αληθινό είναι αυτό το ρητό το απέδειξε η ιστορία.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων, τότε που ακόμη ζούσε με την οικογένειά του στην Ελβετία, όταν έφυγε από το σπίτι πάνω στην μοτοσυκλέτα, για να βρει ένα από εκείνα τα 20άρια πακέτα με τα τσιγάρα που κάπνιζε. Η μοτοσυκλέτα του ήταν μοντέλο γρήγορο και εκείνος ήξερε πώς να λύνει και να δένει ένα τέτοιο μοντέλο, με τα ίδια του τα χέρια.