Τα μάτια του έχουν δει πιο πολύ θάλασσα παρά στεριά σαν να ταξιδεύουν με την ταχύτητα της ή το αντίστροφο. Το χαμόγελό του πληθωρικό, δεσμευτικό σαν τον ήλιο, άγριο σαν τους αέρηδες και τις φουρτούνες που το δοκιμάζουν. Οι δικοί του, πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, ψαράδες και εκείνοι από την άλλη μεριά του Αιγαίου.
Γεννημένος το 1943 κι οκτώ μόλις χρονών ο Φώτης ήταν στη Λήμνο βοηθός αλιέων. Δέκα χρόνια αργότερα θ’ ακούσει για μια δουλειά στη Βόρειο θάλασσα, όπου και πήγε. Κι εκεί που νόμιζε πως θα’ βγαζε ψαράκια απ’ το νερό κοιτάζοντας το μπλε του ουρανού, η μοίρα του επεφύλαξε να πιάνει ρέγγες με βαρυποινίτες σε δρομολόγια θανάτου.
Έχει τιμηθεί από πανεπιστήμια και ακαδημίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Είναι διακεκριμένος αρχαιολόγος, πολυδιαβασμένος και πολυβραβευμένος συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, ποιητής και σπουδαίος συλλέκτης, μα πάνω από όλα είναι Άνθρωπος με σπάνιες ευαισθησίες και τρυφερότητα βγαλμένος από εποχές πιο ρομαντικές και λιγότερο κυνικές.
Ο Λεωνίδας έχει φάει και έχει δώσει πολύ ξύλο στο ρινγκ και έχει δεχτεί πολλά χαστούκια απ’ τη ζωή. Το βλέπεις στο πρόσωπό του και στο λέει και ο ίδιος με μια δόση υπερηφάνειας.