ΠΕΤΡΟΣ ΑΡΜΕΝΗΣ
Γεννήθηκε στην Πλάκα στους πρόποδες του Κάστρου, «εδώ με ξέρουνε και οι πέτρες» λέει με χαμόγελο σεμνό.
ΦΛΩΡΙΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ
Στην εξοχή γεννήθηκε. Μεγάλωσε ανάμεσα στα ζωντανά και από ανθρώπους μονάχα τους δικούς του γνώριζε, τα αδέρφια του, την μάνα, τον πατέρα. Θυμάται ακόμη όμως την πρώτη του μέρα στο σχολείο κάτω στην Απείρανθο, πώς ένιωθε άβγαλτος και ξένος, σαν έγινε επτά, και ας έχουν περάσει 64 χρόνια.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΨΑΡΡΑΣ
Η ζωή και η καθημερινότητα του νησιού αποτυπώνονται εδώ και δεκαετίες μέσα από τους στίχους του Ψαροστέφανου.
ΜΙΛΤΟΣ ΜΑΚΡΗΣ
Ήταν χειμώνας, 15 χρόνια να χουν περάσει, και ακούγεται από την τηλεόραση του καφενέ ‘ακυβέρνητο σκάφος από ‘Υδρα κατευθύνεται προς Μήλο με μαίστρο’.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΕΛΗΣ
Γεννήθηκε Πρωταπριλιά του 1943 και ακόμα γελάει. ‘Εφυγε 17 χρονών στα βαπόρια και ήταν γεμάτος ιστορίες ναυτικές 15 χρόνων παλαιωμένες και αλατισμένες.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ
Ενας 12χρονος το σκάει από το σπίτι ανυπακούοντας τη μητέρα του. Μια ιστορία συνηθισμένη αν δε διαδραματιζόταν στην Κατοχή. «Τη γλίτωσα λόγω ταχυποδίας».
ΜΙΧΑΛΗΣ & ΣΟΦΙΑ ΚΡΙΜΙΤΖΑ
Καθώς εκείνος παίζει στο μπουζούκι του, μέσα από το σπιτάκι τους στην Μουτσούνα ακούγεται το λάδι στο τηγάνι της που χορεύει τις πατάτες. Παντρεύτηκαν στο χωριό και έμειναν δίπλα στους γονείς τους για να μπορέσουν να ζήσουν απ’ τη γη και τα ζώα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ “ΝΤΟΥΡΝΑΣ”
Ο Χρήστος Νομικός κληρονόμησε το παρατσούκλι του απ’ τον παππού του, που τον φώναζαν Ντούρνα. Το γιατί, δεν είναι σίγουρος. Είναι γεννημένος το 1956 και πέρα απ’ όλα τα μικρά γύρω νησιά, που πηγαίνει για τα γλέντια τους, δεν έχει φύγει πιο μακριά από τη Σχοινούσα.
ΙΟΥΛΙΟΣ ΘΥΜΑΡΙΤΗΣ
Ο 82 ετών σήμερα Ιούλιος Θυμαρίτης, μεγάλος θαυμαστής και εραστής της θάλασσας, υπήρξε από τα επτά του κιόλας χρόνια ψαράς. Θυμάται το 1952 να πηγαίνει για ψάρεμα με τον πατέρα του και έναν κύριο.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ
Η περίπτωση του Κώστα Γεωργούλη δεν είναι και η πιο συνηθισμένη. Μολονότι πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου, επέλεξε να δομήσει το δικό του ονειρόκαστρο στο νησί του αντί να μεγαλουργήσει στο κλεινόν άστυ.
ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ
Ο άνθρωπος που βίωσε μέσα του την καλλιέργεια της γης ως ένα συνεχές εγχείρημα δημιουργίας και παραγωγικότητας, είναι ο Παπαγιάννης από τη Σίφνο. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ασχολείται με τη γη και περιγράφει τη σχέση αυτή ως πόνο, ταλαιπωρία και αγάπη.
ΦΛΩΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
85 ετών και στο νησί την φωνάζουν η γιαγιά των χωραφιών. Είχε 8 αδέρφια και ήταν η πρώτη. Η γης τα κάνει όλα λέει και τα χωράφια της και η ποίηση είναι όλη της η ζωή. Έγραφε ποίηση για να κερνά τα παιδιά στα κάλαντα τις ημέρες των εορτών και αυτό την γέμιζε απόλυτη χαρά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΨΑΡΡΗΣ
Ο Χρήστος Ψαρρής γεννήθηκε το 1945 και έζησε όλη του τη ζωή στη Χερρόνησο της Σίφνου που, όπως λέει, είναι ο παράδεισός του. Εδώ βλέπει τα ηλιοβασιλέματα με φίλους πίνοντας ρακές και ανταλλάσσοντας μαντινάδες, εδώ απολαμβάνει την ανατολή και το φεγγάρι και γαληνεύει η ψυχή του.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΠΑΣΤΑΣ
Ο Κώστας Δεπάστας διαθέτει από πάππου προς πάππον εργαστήριο αγγειοπλαστικής που υπάρχει από τότε που θυμάται τον εαυτό του αλλά κι από πολύ νωρίτερα. Η οικογενειακή αυτή απασχόληση είναι για τον ίδιο «ένα κομμάτι της ψυχής του», όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ
https://open.spotify.com/episode/2PwiGSmG7ZgT1I8s6P5oeC?si=pyG8AbTSRBal970w8zUpkg
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ
https://open.spotify.com/episode/4qHPa9igZvvXxqeaDZ6h6g?si=VAMc6bU_Txq8Dt_EQWAH9w
ΑΦΕΝΤΑΚΗΣ ΒΑΤΙΣΤΑΣ
https://open.spotify.com/episode/7j0ELTovB5XHOweM7MWvbi?si=zaqSGJEcQ1S8-G1M3F1SHQ
ΛΟΥΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ
Ο Λούης Ρούσσος έχει αφιερώσει τον εαυτό και την σκέψη του σε ένα παιχνίδι χαμένου θησαυρού, όπως αυτό που του διηγούνταν όταν ήταν μικρός η γιαγιά του. Στην αναζήτηση απαντήσεων ενός γρίφου χιλιάδων χρόνων, σκαλισμένο στα βράχια της Σύρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΝΑΙΟΣ
Ο κύριος Δημήτρης αξιοποιεί με κάθε τρόπο τον τόπο του. Αγρότης συστηματικός, και ψαράς για να φάει. Το Αιγαίο είναι η θάλασσα, η Φολέγανδρος η στεριά.
ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ
Ο Παναγιώτης θυμάται με χαμόγελο τις μέρες που είχε ανοίξει το καφενείο του και έκαναν γλέντια σχεδόν κάθε βράδυ. Ήταν φορές που με τις μαντινάδες ξεκινούσαν τα ξημερώματα, μετά το γλέντι, να πάνε στο βουνό, στο πατρικό του, να φάνε σούπα με κόκορα που έφτιαχνε η μάνα του, να συνεχίσουνε ως το μεσημέρι τα όργανα να παίζουν.
ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗ
Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι πέρασε ο κόσμος στην Κατοχή. Και μόνο μία πικρή επίγευση με άρωμα υπερηφάνειας θα μπορούσαμε να έχουμε από τα λεγόμενα ανθρώπων που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των τότε συνθηκών διαβίωσης. Η Σοφία Σκοπελίτη δεν έφυγε ποτέ από τον κάμπο μέχρι και σήμερα.
ΦΑΝΗ ΠΡΑΣΙΝΟΥ
Η Φανή Πρασίνου γεννήθηκε στην Καλοταρίτισσα της Δονούσας, όπου και μένει εδώ και 91 χρόνια. Θυμάται στον πόλεμο του ‘40 την επίταξη των ζώων για να προσφέρουν εκείνα τις υπηρεσίες τους στο Μέτωπο και το γεγονός πως τα έκρυβαν από τους Ιταλούς. Παρά τις δυσκολίες των καιρών που βίωσε, έμεινε ατρόμητη, δραστήρια κι αυτόνομη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΩΤΗΣ
Ο κυριος Δημητρης γεννήθηκε το 1922. Όλη την ζωή του την έχει περάσει στο νησί του, την Κύθνο. Δύσκολη ζωή γεμάτη δυσκολίες αλλα πολλή αγάπη για τον τόπο του.
ΚΥΡ ΜΑΡΚΟΣ
Ο κυρ Μάρκος από τα οκτώ του χρόνια θυμάται να είναι στα βουνά και να προσέχει τα ζώα. Στα δεκαπέντε του, όμως, πάει για πρώτη φορά στην Αθήνα για να δουλέψει σε καφενείο. Από τότε μέχρι και σήμερα εργάστηκε στα ιστορικότερα καφενεία της Αθήνας και της Αμοργού γιατί, όπως λέει, αγαπάει την κοινωνικότητα και την παρέα.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΗΡΑΙΟΣ
Γεννημένος το 1936 ο Νικόλας Τηραίος, ήταν βοσκός στο νησάκι της Νικουριάς της Αμοργού, όπου περνούσε μαζί με άλλους δύο βοσκούς αρκετούς μήνες του χρόνου. Θυμάται το 1940 που άκουγε τα αεροπλάνα των Ιταλών να διασχίζουν τον αμοργιανό ουρανό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΚΡΗΣ
Όταν ο κυρ Γιάννης τελείωσε το Δημοτικό, ο πατέρας του τον πήγε στα δώδεκά του σε έναν τεχνίτη ναυπηγοξυλουργικής στα Κατάπολα για να μάθει να φτιάχνει βάρκες. Έμεινε κοντά σε αυτόν μόνο δύο χρόνια, γιατί δεν μπορούσε να πάρει ούτε μία σοκολάτα μετά από τόση δουλειά, λέει, κι ένα παιδικό παράπονο ξεπηδάει μέσα απ’ τον χρόνο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Γεννημένος το 1955, ο Νικόλας Οικονομίδης, ολοκληρώνει το δημοτικό αλλά δεν συνεχίζει το Γυμνάσιο εξαιτίας της οικονομικής αδυναμίας των γονέων του να τον στείλουν στον παραδίπλα οικίσκο να μείνει και να ζήσει εκεί. Από τα εννέα του, εργάζεται σε καΐκια, σε αλώνια και σε χωράφια, κάνοντας παράλληλα ό,τιδήποτε άλλο μπορούσε να του εξασφαλίσει το μεροκάματο.
ΠΑΥΛΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ
Τι να πει κανείς για την απλότητα, την αγνότητα, τη λιτότητα και την αγάπη που έχει μέσα στην καρδιά του ο Παύλος Γαβαλάς; Homo homini lupus, είχε πει ο Hobbes, ο άνθρωπος δηλ. είναι λύκος απέναντι στους άλλους ανθρώπους, και το πόσο αληθινό είναι αυτό το ρητό το απέδειξε η ιστορία.
ΝΙΚΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων, τότε που ακόμη ζούσε με την οικογένειά του στην Ελβετία, όταν έφυγε από το σπίτι πάνω στην μοτοσυκλέτα, για να βρει ένα από εκείνα τα 20άρια πακέτα με τα τσιγάρα που κάπνιζε. Η μοτοσυκλέτα του ήταν μοντέλο γρήγορο και εκείνος ήξερε πώς να λύνει και να δένει ένα τέτοιο μοντέλο, με τα ίδια του τα χέρια.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΚΑΡΗΣ
Γεννήθηκε μέσα στον πηλό, αγγειοπλάστης πέμπτης γενιάς, που εάν είχε αγνοήσει το θέλημα της καρδιάς του, ακολουθώντας αυτό του πατέρα του, σήμερα θα είχε γίνει κλητήρας ή τσαγκάρης. Ωστόσο, ο Ανδρέας Μάκαρης, θέλησε να περάσει τη ζωή του με τα χέρια βουτηγμένα στον πηλό.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Tη δύναμη της ψυχής του κύριου Αντώνη δύσκολα τη συναντάς… Για τα όσα άντεξε, όσα δημιούργησε και αυτός που τελικά έγινε και γνωρίσαμε εμείς, στα 93 του. Μέσα στις κακουχίες του, έβρισκε στήριγμα στη μουσική και όταν κάποτε μπάρκαρε για τη Χαβάη, κόντεψε να χάσει την επιστροφή, γιατί ήθελε πολύ να μάθει να παίζει χαβανέζικα μουσικά όργανα.
ΚΥΡ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΑΛΗΣ
Ο κυρ Γιάννης γνώρισε τη ζωή στην κατοχή, κι έτσι έμαθε να την αγαπά πολύ. Αν και δεν πείνασε, ακόμη θυμάται τι έτρωγε - και πόσο. Ένας άνθρωπος απλός, της γης και της θάλασσας. Έχει τέτοιο πάθος για το χορό, που όταν τον βαστούσαν τα πόδια του, έπαιζε η μουσική και πετούσε- έτσι έγινε και άνθρωπος του αέρα.
ΜΕΤΑΞΑΣ ΧΑΛΑΡΗΣ
Ο Μεταξάς ανήκει σε εκείνους τους ανθρώπους που αν και οι Μοίρες δεν χόρευαν πάνω από την κούνια τους, εκείνος σε πείσμα όλων έγινε ένας σκληρός βιοπαλαιστής που θέριευε τις φουρτούνες στα βαπόρια. Όπως εκείνη που τον στιγμάτισε στο ταξίδι από την Ιταλία στη Νέα Υόρκη και δε λέει να ξεριζώσει απ τη μνήμη του.