ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΜΠΟΣΟΣ
Φτάνουμε στο ζεστό σπιτικό από τα οποία θεμέλια έχουν περάσει 5 γενιές Καμπόσων. ‘Οταν έτριζαν ρώταγε η γιαγιά, «ασκήσεις κάνουν από πάνω, Τούρκοι ήρθαν;»
ΚΥΡΑ ΡΗΝΙΩ
«Κυρά Ρηνιώ!» φωνάζει ο καπετάνιος από το σκάφος όσο το γυρνάει ανάποδα να ρίξουμε άγκυρα και να δέσουμε σκοινί από την άλλη να κρατάει αντίσταση σε μικρό κόλπο ανάμεσα σε γκρέμια.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΕΛΙΑΝΟΣ
Έφυγα 15 χρονών στα καράβια, έλειψα 25-27 χρόνια από το νησί και γύρισα μόνιμα το ‘86. Σκοτάδια, δεν υπήρχε τίποτα τότε, ούτε λιμάνι, πηγαίναμε με βαρκάκι και μαζεύαμε όποιον ήθελε να κατέβει.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ
https://open.spotify.com/episode/0f6tpPTPAlZJ36bteckpVR?si=2_Nd5RwPSeCmAEBziF_krw
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
https://open.spotify.com/episode/3sFmm2FJnEteHX2eTEMWRc?si=Ybdqm4n5Ql6Bm4iYJAikdA
ΕΛΕΝΗ & ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΜΑ
https://open.spotify.com/episode/21JGvIJCC44K0N2OfGEYDu?si=lh90I1-KTW-BHBjGebsdew
ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ ΤΡΙΚΟΙΛΗΣ
https://open.spotify.com/episode/6sOZ3TuHOW9OnAn3qcVvmc?si=p7sKPUdTS7KbAu5zsvpwDA
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΟΥΓΙΑΚΤΖΗΣ
https://open.spotify.com/episode/2DjcWYEJ7vJgi7WvkqAvqq?si=oyx1LaEbRvebHA20W5osnQ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΛΗΜΗ
Ο κύριος Μιχάλης, βοσκός μία ζωή, γεννηθείς το 1933, ανεβοκατεβαίνει ακόμη κάθε μέρα στο βουνό όπου έχει τα ζώα του δίπλα στο Κάστρο της Χώρας Καλύμνου.
ΜΙΧΑΛΗΣ & ΜΑΡΙΑ ΚΛΗΜΗ
Ο κύριος Μιχάλης, βοσκός μία ζωή, γεννηθείς το 1933, ανεβοκατεβαίνει ακόμη κάθε μέρα στο βουνό όπου έχει τα ζώα του δίπλα στο Κάστρο της Χώρας Καλύμνου. Τα γόνατά του όμως πια δεν τον κρατάνε στις πολλές κατηφόρες, για να πηγαίνει πιο συχνά ως τη χώρα, να συναναστρέφεται τους ανθρώπους του…
ΜΙΚΕΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ
Ο πάππους του και ο πατέρας του είχαν τα χέρια τους δουλεμένα στο καρνάγιο, εκεί που χώθηκε και ο ίδιος του παλικαράκι, απ’ όταν τέλειωσε την τετάρτη δημοτικού. Από τα εκατό τρεχαντήρια στο λιμάνι τώρα, τα ογδόντα θα ‘χουν γίνει από τα χέρια του. Ο Μικές Καστρινός είναι καραβομαραγκός εδώ…
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΚΡΥΛΛΟΣ
Μιλάει για τη μυρωδιά που αποπνέει το σφουγγάρι της Καλύμνου, σαν να είναι η πιο όμορφη μυρωδιά του κόσμου. «Το σφουγγάρι είναι το ξενοδοχείο του βυθού, φιλοξενεί στους κόλπους του λογιών λογιών μικροοργανισμούς». Ο ίδιος του βουτούσε από παιδί και πάντα είχε την επιθυμία να μαθαίνει και να διαβάζει για…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΙΛΤΙΧΤΣΗΣ
https://open.spotify.com/episode/2Wyk5fBcrQes4fyXZQuDB3?si=XHBPaYynTBeeWOth-PgVHw
ΚΥΠΑΡΙΣΣΑΚΟΣ
Σε ένα ταξίδι του στην Φιλαδέλφεια, κάπου στα είκοσί του, άκουσε για πρώτη φορά την λέξη ντίσκο. Ήταν στα πέντε χρόνια που ταξίδευε, γεμάτος δίψα να γνωρίσει τον κόσμο, όπως έμαθε από τον Καζαντζάκη.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Στα 77 του σήμερα, επιδιώκει ακόμη την επαφή με τους ανθρώπους καθημερινά, την αφορμή για διάλογο. «Η επικοινωνία ήταν πάντοτε αυτό που επιθυμούσα, είτε ως ξεναγός, είτε μέσω της γραφής μου και του ραδιοφώνου.»
ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΑΡΤΟΦΥΛΛΗΣ
Φυσιογνωμία ευγενική, με κάτι λεπτεπίλεπτο, που θα μπορούσε εύκολα κανείς σαν άκουγε τον Σταύρο Χαρτοφύλη να μιλά σουηδικά, να πιστέψει πως προέρχεται από τον κρύο Βορρά.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΕΛΙΑΝΟΥ
Άνθρωπος που του αρέσουν τα χρώματα, τα παραμύθια και τα ποιήματα, σίγουρα είναι ένα υπερβατικό όν που καλλιτεχνεί με τη νόηση και τη φαντασία για να αντέξει το άσχημο, το ανιαρό, το ανούσιο και το τεχνητό. Έτσι και η Δέσποινα Μελιανού, η «κυρία μπλα μπλα» όπως τη λένε οι τέσσερις κόρες της, έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τον λόγο, τους στίχους, τη φύση και τον ήλιο, ειδικά της Πάτμου.
ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΜΕΛΙΑΝΟΣ
Το πλατύ χαμόγελο του Ματθαίου Μελιανού παραπέμπει στην αθωότητα μα και στην παιδική επινοητικότητα που θρέφει σκανδαλιές. Αυτός, που έμελλε να γίνει δήμαρχος της Πάτμου την τετραετία 1999-2002, όταν ήταν μικρός μετά το σχολείο βοσκούσε και άρμεγε κατσικούλες μαζί με την αδελφούλα του.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΟΚΚΩΝΗΣ
Σε πιάνει δέος κοιτάζοντας τον Μανώλη Κοκκώνη. Νομίζεις πως το τρίγωνο που δημιουργεί η γενειάδα του στο στήθος του θα κεντήσει την επιθυμία σου να τον γνωρίσεις και να μάθεις για εκείνον. Οι γραμμές του μετώπου του μια κυματώδης θάλασσα, μια ζωντανή απεικόνιση ολόκληρης της ζωής του.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΡΥΛΛΗ
Ρυτίδες σοφίας ομορφαίνουν τα κάτασπρα μαλλιά της εβδομηνταεπτάχρονης σήμερα Αγγελικής Γρύλλη που μεγάλωσε και πήγε σχολείο στην Πάτμο, αλλά επισκεπτόταν τους Αρκιούς από 3-4 ετών για να βοηθάει τη γιαγιά της.
ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΝΤΕΛΟΣ
Ήταν Αύγουστος του 1982 όταν η δημοφιλέστερη σήμερα παραλία του νησιού φιλοξένησε την πρώτη στην ιστορία αυτοσχέδια καντίνα. Ο Θεολόγος Παντέλος (Λόλος) μαζί με τη ζεστή του θράκα και τα σουβλάκια του, αξιοποίησε παρατημένα σχολικά θρανία κάνοντάς τα τραπέζια, δημιούργησε ευφάνταστες σκιές και μετέτρεψε σε καθίσματα κορμούς δέντρων.
ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΗΣ
Τον Βενέδικτο Παραδείση, το ένα από τα δεκατέσσερα παιδιά και το μόνο που δεν μετανάστευσε σε Τανζανία, Αυστραλία και Αμερική, τον βρίσκει η ιστορία της ζωής του να «διορθώνει» το 1949, ήδη στα δώδεκά του, τους μάστορες που έφτιαχναν τις αυλές των σπιτιών, ενώ μετέπειτα έμαθε να χτίζει ξερολιθιές με πέτρες.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΓΡΥΛΛΗΣ
Ο Ευάγγελος Καΐρης γεννήθηκε το 1941, στο ξέσπασμα του β’ παγκοσμίου πολέμου, και υπήρξε ο μόνος από τα τρία του αδέλφια που έμεινε στον τόπο του, τη στιγμή που εκείνα μετανάστευσαν σε Αυστραλία και Βέλγιο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΪΡΗΣ
Απόγονος του δεύτερου κατοίκου των Λειψων. Είχε 3 αδέρφια που πήγαν Αυστραλία τα 2 και ο ένας στο Βέλγιο . Ο ίδιος ήθελε να μείνει στο νησι. Όλα τα έργα του δήμου πέρασαν από τα χέρια του .
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΗΣ
Η ποικιλία των γραμμών και των χρωμάτων του ουρανού όπως και το χαρούμενο πρόσωπο του κ. Παναγιώτη Παραδείση από τους Λειψούς προσημαίνουν πριν από κάθε ανάγνωση το πολυδιάστατο, το μαχητικό και το προσαρμοστικό του πνεύμα. Λατρεύει το νησί του κι έχει τόσο πολύ χαράξει στη μνήμη του το μπλε του Αιγαίου, που αναγνωρίζει κάθε του βραχονησίδα.
ΠΑΠΑ ΓΙΑΝΝΗΣ
Όλη η ζωή του Παππαγιάννη είναι «χτισμένη» στον τόπο όπου βρήκαν διαφυγή από τους Σαρακηνούς τον 7ο αιώνα μ.Χ. οι κάτοικοι της αρχαίας Βρουκούντας. Εκείνων τα χέρια έχτισαν τον περίτεχνο ναό που μέχρι και σήμερα ο ίδιος λειτουργεί τους ελάχιστους κατοίκους της Ολύμπου. «Στην Όλυμπο γεννήθηκα και από εδώ θα αποδημήσω». Όταν στα 52 του χειροτονήθηκε, δέθηκε σώμα και πνεύμα με την ιδιαίτερη πατρίδα του για δεύτερη φορά.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΜΠΟΥΝΙΕΡΗΣ
Θυμάται στα έξι του χρόνια, με τη λύρα στα χέρια, να τον ανεβάζει ο πατέρας του ξυπόλητο παιδάκι επάνω σε ένα τραπέζι, καταμεσής του πανηγυριού. Ήθελε να δει εάν ο γιος του διέθετε από το χάρισμά του, και θα τα κατάφερνε να κάνει τον κόσμο να χορέψει. Και ο κόσμος χόρεψε, και ο Μιχάλης Τσαμπουνιέρης βαπτίστηκε λυράρης.
ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ
Μέσα στο καφενείο η «Κρήτη» έχει περάσει μια ζωή. Ήρθε στην Όλυμπο νύφη το ΄70, από το Διαφάνι, και έμελλε η ιστορία του καφενείου, που ξεκίνησε η οικογένεια του συζύγου της, να γίνει και δική της. Τότε ακόμη που ο ηλεκτρισμός δεν είχε φτάσει σε αυτή την άκρη του νησιού, οι θαμώνες έτρωγαν κάτω από το φως της γκαζόλαμπας, που ως και σήμερα είναι εκεί, να ανάβει άμα το ρεύμα πέφτει.
ΕΛΕΝΗ ΜΕΤΑΞΩΤΟΥ
Η κυρά Ελένη, η κυρά της Σύρνας, μαζί με τον πατέρα της, τον Σαμψάκο, επέλεξαν το 1947 που οι καρδιές μαυρίζαν από το δηλητήριο του ρατσισμού, να απαντήσουν με ό,τι γνώριζαν καλύτερα: με φως. Και έτσι μαζέψανε από τη θάλασσα 785 Εβραίους, θύματα που επέζησαν από τη φρίκη των ναζί, που προς την πορεία τους προς Παλαιστίνη, το αδέξιο ατμοκίνητο «Αθηνά» τους βύθισε στο ραξοβόλι της Σύρνας.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ
Γεννημένος το 1958, ο Μανώλης Νομικός μιλάει για την ψυχή του ανθρώπου, που όσο και αν το σώμα έχει βασανιστεί, εκείνη μπορεί και βρίσκει τη δύναμη να συνεχίζει. Σημείο αναφοράς στη ζωή του το βαρύ επεισόδιο οξείας μηνιγγίτιδας, που κόντεψε στα 19 του να τον στείλει “ψηλά”, όπως λέει.