Στην εξοχή γεννήθηκε. Μεγάλωσε ανάμεσα στα ζωντανά και από ανθρώπους μονάχα τους δικούς του γνώριζε, τα αδέρφια του, την μάνα, τον πατέρα. Θυμάται ακόμη όμως την πρώτη του μέρα στο σχολείο κάτω στην Απείρανθο, πώς ένιωθε άβγαλτος και ξένος, σαν έγινε επτά, και ας έχουν περάσει 64 χρόνια.
Η ζωή και η καθημερινότητα του νησιού αποτυπώνονται εδώ και δεκαετίες μέσα από τους στίχους του Ψαροστέφανου.
Καθώς εκείνος πιάνει να διηγείται για μια ζωή με τα κατσικοπρόβατα, που από μικρό παιδί και ακόμη μέχρι σήμερα να παλεύει μα και συμπορεύεται γλυκά με δαύτα, η γυναίκα του φέρνει μεζέδες και γεμίζει το τραπέζι με όλα τα καλά. Ψωμί, ξινοτύρι απ’ τα ζώα του και τα χέρια του,…
Καθώς εκείνος παίζει στο μπουζούκι του, μέσα από το σπιτάκι τους στην Μουτσούνα ακούγεται το λάδι στο τηγάνι της που χορεύει τις πατάτες. Παντρεύτηκαν στο χωριό και έμειναν δίπλα στους γονείς τους για να μπορέσουν να ζήσουν απ’ τη γη και τα ζώα.
