ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ
https://open.spotify.com/episode/4qHPa9igZvvXxqeaDZ6h6g?si=VAMc6bU_Txq8Dt_EQWAH9w
ΑΦΕΝΤΑΚΗΣ ΒΑΤΙΣΤΑΣ
https://open.spotify.com/episode/7j0ELTovB5XHOweM7MWvbi?si=zaqSGJEcQ1S8-G1M3F1SHQ
ΜΑΝΩΛΗΣ
Γεννημένος το 1958, ο Μανώλης Νομικός μιλάει για την ψυχή του ανθρώπου, που όσο και αν το σώμα έχει βασανιστεί, εκείνη μπορεί και βρίσκει τη δύναμη να συνεχίζει. Σημείο αναφοράς στη ζωή του το βαρύ επεισόδιο οξείας μηνιγγίτιδας, που κόντεψε στα 19 του να τον στείλει “ψηλά”, όπως λέει. Νοσηλεύεται…
ΛΟΥΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ
Ο Λούης Ρούσσος έχει αφιερώσει τον εαυτό και την σκέψη του σε ένα παιχνίδι χαμένου θησαυρού, όπως αυτό που του διηγούνταν όταν ήταν μικρός η γιαγιά του. Στην αναζήτηση απαντήσεων ενός γρίφου χιλιάδων χρόνων, σκαλισμένο στα βράχια της Σύρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΝΑΙΟΣ
Ο κύριος Δημήτρης αξιοποιεί με κάθε τρόπο τον τόπο του. Αγρότης συστηματικός, και ψαράς για να φάει. Το Αιγαίο είναι η θάλασσα, η Φολέγανδρος η στεριά.
ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ
Ο Παναγιώτης θυμάται με χαμόγελο τις μέρες που είχε ανοίξει το καφενείο του και έκαναν γλέντια σχεδόν κάθε βράδυ. Ήταν φορές που με τις μαντινάδες ξεκινούσαν τα ξημερώματα, μετά το γλέντι, να πάνε στο βουνό, στο πατρικό του, να φάνε σούπα με κόκορα που έφτιαχνε η μάνα του, να συνεχίσουνε ως το μεσημέρι τα όργανα να παίζουν.
ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗ
Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι πέρασε ο κόσμος στην Κατοχή. Και μόνο μία πικρή επίγευση με άρωμα υπερηφάνειας θα μπορούσαμε να έχουμε από τα λεγόμενα ανθρώπων που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των τότε συνθηκών διαβίωσης. Η Σοφία Σκοπελίτη δεν έφυγε ποτέ από τον κάμπο μέχρι και σήμερα.
ΦΑΝΗ ΠΡΑΣΙΝΟΥ
Η Φανή Πρασίνου γεννήθηκε στην Καλοταρίτισσα της Δονούσας, όπου και μένει εδώ και 91 χρόνια. Θυμάται στον πόλεμο του ‘40 την επίταξη των ζώων για να προσφέρουν εκείνα τις υπηρεσίες τους στο Μέτωπο και το γεγονός πως τα έκρυβαν από τους Ιταλούς. Παρά τις δυσκολίες των καιρών που βίωσε, έμεινε ατρόμητη, δραστήρια κι αυτόνομη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΩΤΗΣ
Ο κυριος Δημητρης γεννήθηκε το 1922. Όλη την ζωή του την έχει περάσει στο νησί του, την Κύθνο. Δύσκολη ζωή γεμάτη δυσκολίες αλλα πολλή αγάπη για τον τόπο του.
ΚΥΡ ΜΑΡΚΟΣ
Ο κυρ Μάρκος από τα οκτώ του χρόνια θυμάται να είναι στα βουνά και να προσέχει τα ζώα. Στα δεκαπέντε του, όμως, πάει για πρώτη φορά στην Αθήνα για να δουλέψει σε καφενείο. Από τότε μέχρι και σήμερα εργάστηκε στα ιστορικότερα καφενεία της Αθήνας και της Αμοργού γιατί, όπως λέει, αγαπάει την κοινωνικότητα και την παρέα.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΗΡΑΙΟΣ
Γεννημένος το 1936 ο Νικόλας Τηραίος, ήταν βοσκός στο νησάκι της Νικουριάς της Αμοργού, όπου περνούσε μαζί με άλλους δύο βοσκούς αρκετούς μήνες του χρόνου. Θυμάται το 1940 που άκουγε τα αεροπλάνα των Ιταλών να διασχίζουν τον αμοργιανό ουρανό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΚΡΗΣ
Όταν ο κυρ Γιάννης τελείωσε το Δημοτικό, ο πατέρας του τον πήγε στα δώδεκά του σε έναν τεχνίτη ναυπηγοξυλουργικής στα Κατάπολα για να μάθει να φτιάχνει βάρκες. Έμεινε κοντά σε αυτόν μόνο δύο χρόνια, γιατί δεν μπορούσε να πάρει ούτε μία σοκολάτα μετά από τόση δουλειά, λέει, κι ένα παιδικό παράπονο ξεπηδάει μέσα απ’ τον χρόνο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Γεννημένος το 1955, ο Νικόλας Οικονομίδης, ολοκληρώνει το δημοτικό αλλά δεν συνεχίζει το Γυμνάσιο εξαιτίας της οικονομικής αδυναμίας των γονέων του να τον στείλουν στον παραδίπλα οικίσκο να μείνει και να ζήσει εκεί. Από τα εννέα του, εργάζεται σε καΐκια, σε αλώνια και σε χωράφια, κάνοντας παράλληλα ό,τιδήποτε άλλο μπορούσε να του εξασφαλίσει το μεροκάματο.
ΠΑΥΛΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ
Τι να πει κανείς για την απλότητα, την αγνότητα, τη λιτότητα και την αγάπη που έχει μέσα στην καρδιά του ο Παύλος Γαβαλάς; Homo homini lupus, είχε πει ο Hobbes, ο άνθρωπος δηλ. είναι λύκος απέναντι στους άλλους ανθρώπους, και το πόσο αληθινό είναι αυτό το ρητό το απέδειξε η ιστορία.
ΝΙΚΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων, τότε που ακόμη ζούσε με την οικογένειά του στην Ελβετία, όταν έφυγε από το σπίτι πάνω στην μοτοσυκλέτα, για να βρει ένα από εκείνα τα 20άρια πακέτα με τα τσιγάρα που κάπνιζε. Η μοτοσυκλέτα του ήταν μοντέλο γρήγορο και εκείνος ήξερε πώς να λύνει και να δένει ένα τέτοιο μοντέλο, με τα ίδια του τα χέρια.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΚΑΡΗΣ
Γεννήθηκε μέσα στον πηλό, αγγειοπλάστης πέμπτης γενιάς, που εάν είχε αγνοήσει το θέλημα της καρδιάς του, ακολουθώντας αυτό του πατέρα του, σήμερα θα είχε γίνει κλητήρας ή τσαγκάρης. Ωστόσο, ο Ανδρέας Μάκαρης, θέλησε να περάσει τη ζωή του με τα χέρια βουτηγμένα στον πηλό.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Tη δύναμη της ψυχής του κύριου Αντώνη δύσκολα τη συναντάς… Για τα όσα άντεξε, όσα δημιούργησε και αυτός που τελικά έγινε και γνωρίσαμε εμείς, στα 93 του. Μέσα στις κακουχίες του, έβρισκε στήριγμα στη μουσική και όταν κάποτε μπάρκαρε για τη Χαβάη, κόντεψε να χάσει την επιστροφή, γιατί ήθελε πολύ να μάθει να παίζει χαβανέζικα μουσικά όργανα.
ΚΥΡ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΑΛΗΣ
Ο κυρ Γιάννης γνώρισε τη ζωή στην κατοχή, κι έτσι έμαθε να την αγαπά πολύ. Αν και δεν πείνασε, ακόμη θυμάται τι έτρωγε - και πόσο. Ένας άνθρωπος απλός, της γης και της θάλασσας. Έχει τέτοιο πάθος για το χορό, που όταν τον βαστούσαν τα πόδια του, έπαιζε η μουσική και πετούσε- έτσι έγινε και άνθρωπος του αέρα.
ΜΕΤΑΞΑΣ ΧΑΛΑΡΗΣ
Ο Μεταξάς ανήκει σε εκείνους τους ανθρώπους που αν και οι Μοίρες δεν χόρευαν πάνω από την κούνια τους, εκείνος σε πείσμα όλων έγινε ένας σκληρός βιοπαλαιστής που θέριευε τις φουρτούνες στα βαπόρια. Όπως εκείνη που τον στιγμάτισε στο ταξίδι από την Ιταλία στη Νέα Υόρκη και δε λέει να ξεριζώσει απ τη μνήμη του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΛΙΟΥΣΗΣ
Δημήτρης, αγιογράφος: Γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά, τα πιο καθοριστικά χρόνια της ζωής του στην Παραμυθιά Ηπείρου, μέσα στην πέτρα και την φτώχεια, χωρίς όμως να ξέρει πως ζει φτωχικά γιατί όπως λέει ό,τι ήθελε το είχε.
ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΛΙΟΥΣΗ
Η Αληθινή ήρθε από τη Γερμανία στη Σαντορίνη για διακοπές αγνοώντας ότι εκεί θα βρει το πεπρωμένο της. Από τις πρώτες κιόλας μέρες στο νησί, γνώρισε το σύντροφό της, Δημήτρη, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά, την Ηλιαχτίδα, τον Απόλλωνα και τον Οδυσσέα.
ΤΑΡΙΚ
Ο Ταρίκ αγαπάει πολύ τη θάλασσα. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια αλλά τα τελευταία 30 χρόνια ζει στη Σαντορίνη, όλη του τη ζωή δίπλα στη θάλασσα. Είναι από τους πιο γνωστούς μαραγκούς του νησιού και τον συναντήσαμε στο λιμανάκι του Εξομύτη να κάθεται σε μια ψάθινη καρέκλα επάνω σε μια ψαρόβαρκα συντροφιά με συμπατριώτες του ψαράδες.
ΚΩΣΤΑΣ
Τα μελίσσια μαζί με τη γυναίκα και τη μικρή Ειρήνη του είναι η ζωή του όλη. Άρχισε να ασχολείται με το μέλι από τα 11 του, όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά συγγενείς μελισσοκόμους στη Φολέγανδρο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΥΣΤΙΝΑΙΟΣ
Ξεκίνησε από μικρός να δουλεύει ως ψαράς, έχοντας πάντα πολλή αγάπη για τη θάλασσα και τη μικρή του βάρκα. Η γέφυρα από το καΐκι του στέκει ακόμα αγέρωχη στο άγριο τοπίο πάνω από το εργαστήριό του ατενίζοντας το Αιγαίο.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΡΥΣΤΙΝΑΙΟΥ
Όταν η κυρά Δέσποινα ερχόταν στη ζωή το 1930, τίποτα δεν προμήνυε τις καινοτομίες που θα έφερνε στο νησί. Δύσκολα παιδικά χρόνια, βαρβαρότητες από τους Ιταλούς και η εγκατάλειψη του σχολείου την οδήγησαν σε ένα φιλανθρωπικό έργο που έμεινε χαραγμένο στη «μνήμη» του νησιού.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΒΗΣ
Αυτοπροσδιορίζεται εύστοχα ως μετά-αστός που μέσα από μια εσωτερική προεργασία κατάφερε να κλείσει τον κύκλο της πόλης και να μετατοπίσει το κέντρο βάρους στον Αιγιακό χώρο. Ζει στον ορεινό όγκο της Άνδρου στο σπίτι που έχτισε με τα χέρια του και προσπαθεί και ως ένα σημείο έχει καταφέρει να βρει τον σωστό ρυθμό των πραγμάτων.
ΣΩΣΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Ακρωτήρι και έπειτα στα καράβια. Όλα ήταν αφιλόξενα και λίγοι ήταν που δεν τον κυνήγησαν και που δεν τον πλήγωσαν. Ακόμα αναρωτιέται γιατί να υπάρχει τόση κακία στον κόσμο, γιατί οι ψυχές των ανθρώπων να είναι τόσο μολυσμένες.
ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΜΕΣΑΡΙΑΝΟΣ
Ο Παπά-Γιάννης ο Μεσαριανός ακάματος φάρος πνευματικότητας μέσα από την προσωπική του διαδρομή και παρουσία φωτίζει συνδετικά το παρελθόν με το παρόν της Άνδρου.
ΖΑΜΠΕΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Την πρεσβυτέρα την πρωτοσυναντήσαμε μόλις είχε αρμέξει την κατσίκα της και έδινε το γάλα στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής. Η πρώτη της φράση ήταν «Άμα έχεις ψωμί και λάδι όλα γίνονται».