Με καταγωγή από την Ύδρα, μοδίστρα στο επάγγελμα, γεννημένη στον Κορυδαλλό, ορφανή και μεγαλωμένη από γιαγιά- παππού, έκανε τάμα και στις 23 Ιουνίου του 2009 με τα ρούχα που φόραγε και λιγοστά χρήματα, ήρθε στο νησί για να το εκπληρώσει. Το τάμα της προσωπικό, δεν βγήκε αλλά παρόλα αυτά ζήτησε από την Παναγιά να την «κάμει ό,τι θέλει». Έτσι και έγινε, στην αρχή έμενε στους ξενώνες της εκκλησίας, με επιμονή και υπομονή όμως βρήκε δουλειά φροντίζοντας έναν ηλικιωμένο και έτσι στις 23 Αυγούστου «ξαναγεννήθηκε» όπως λέει.
Το 2013 ξεκίνησε η αποστολή της. Το έργο της: Να προσφέρει μερίδες φαγητού και συνάμα αγάπης σε 120 ανθρώπους και 33 οικογένειες στο νησί που το έχουν ανάγκη. Με ταπεινότητα που την κάνει ακόμη πιο σπουδαία, αποκρίνεται : «Δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο, παλιά μπόραγα να κάνω πιο πολλά πριν αρρωστήσω». Με διεισδυτική ματιά και τρυφερότητα ψυχής που ξεχωρίζουν, με μια καρδιά που δεν γνώρισε όσα απλόχερα προσφέρει, μετέτρεψε το σκοτάδι της σε φως και αυτό δίνει στο φαγητό της, μια γεύση μαγική.
Από το 2009-2013 γνωρίστηκε με τους «Αρχαγγέλους», τους ντόπιους που τη βοηθούν στην υλοποίηση της αποστολής της και τους φυλάει στις μπροστινές σελίδες του τετραδίου της και σίγουρα στην καρδιά της. Στο ίδιο τετράδιο κρατά τους «μαγειρεμένους» που περνούν τις Τετάρτες και τους «ωμούς» που παραλαμβάνουν πρώτες ύλες. Ενώ στις μεγάλες γιορτές εκτός από τους τακτικούς που έχει σημειώσει στα κιτάπια της, έρχονται και οι έκτακτοι, χώρια ότι υπάρχουν και οικογένειες σε μεγάλη ανάγκη που τις βοηθάει εξ ολοκλήρου όλο το χρόνο.
Η σχέση της με τη μαγειρική, μαμαδίστικη με ζεστασιά και φροντίδα που φαντάζεται γιατί η ίδια δε γνώρισε. Μηδενική αλλοίωση των ελληνικών γεύσεων με «το λάδι να πηγαίνει και να έρχεται αφού το λαδερό πρέπει το νιώθεις» λέει χαριτολογώντας. Σε αυτό τον αέναο κύκλο εργασιών, δε ξεχωρίζει καμία στιγμή μιας και όλες έχουν τη δίκη τους χάρη για εκείνη. Παρά μόνον όταν βλέπει τους καταψύκτες γεμάτους, χαζεύει τους ανθρώπους να φεύγουν «φορτωμένοι με γεμάτες σακούλες» και με τη φαντασία της, νοερά, κάνει εικόνα τον τελικό προορισμό τους.Τότε νιώθει ότι «βαστάει όλο τον κόσμο στα χέρια της», πλήρης και ευτυχισμένη.
Κείμενο: Φερενίκη
