Σε ένα ταξίδι του στην Φιλαδέλφεια, κάπου στα είκοσί του, άκουσε για πρώτη φορά την λέξη ντίσκο. Ήταν στα πέντε χρόνια που ταξίδευε, γεμάτος δίψα να γνωρίσει τον κόσμο, όπως έμαθε από τον Καζαντζάκη.
Όταν επέστρεψε στη Ρόδο, ήξερε πια πως σαν τον ήλιο της και το ταμπεραμέντο των ανθρώπων της δεν θα έβρισκε αλλού. Έκλεισε τον χώρο, έδωσε τα χέρια, και το 1966 άνοιξε την πρώτη ντισκοτέκ στην Ελλάδα, την Step by Step. Βήμα βήμα, ο Γιώργος Κυπαρισσάκος είχε στο νου του να βγάζει ίσα ίσα ένα χαρτζιλίκι, να μη χρειάζεται να επιβαρύνει τους γονείς του. Πέτυχε όμως διάνα και πέτυχε τις χρυσές εποχές του νησιού. Όποιος ερχόταν από την ΑΘήνα για να δοκιμάσει την τύχη του στη ρουλέτα του καζίνο, περνούσε ανεξαιρέτως από την Step by Step για άφτερ ποτό.
«Και άρχισαν έτσι να ανοίγουν οι σαμπάνιες και να έρχονται μαζί και τα λεφτά. Γινήκαμε φίρμες και τα πέντε χρόνια φτάσαν τα δώδεκα.». Όταν άρχισαν οι ντίσκο το ‘70 να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, εκείνος αποφάσισε να αφήσει και τα χρέη και τα κέρδη της, και να ξεκινήσει τις κρουαζιέρες, πηγαίνοντας τους τουρίστες μέχρι και στην Μύκονο. Πάντα μπροστά απ’ την εποχή του και πάντα δημιουργικός και ελεύθερος, όπως άφηνε ελεύθερες και τις γυναίκες της ζωής του. Γιατί ο πατέρας του, του είχε πει «Αν βάλεις άμμο μες τη χούφτα σου και κλείσεις τα δάχτυλά σου, θα την δεις να τρέχει ανάμεσά τους να χαθεί. Αν την πάρεις όμως μεσ’ την χούφτα σου απαλά, πού θα πάει, εκεί δεν θα μείνει;»
Απ’ τη ζωή του κρατάει στιγμές, και η νεανική του περιέργεια είναι ακόμη μες τα μάτια ζωντανή, μπολιασμένη καλά με σεβασμό και εκτίμηση βαθιά για όσα, καλά και μη, είχε την τύχη να βιώσει.
Αφήγηση – Κείμενο: Χριστίνα Κυπαρισσά
