Παρ’ όλο που έκανε 4,5 χρόνια στα βαπόρια και έχει ζήσει πολλά χρόνια στην Αθήνα, στη Νέα Υόρκη και στην Ιταλία, δεν ήξερε και δεν έμαθε ποτέ να ζει στην πόλη μακρυά από την φύση.
«Εξωπραγματική κατάσταση, φώτα ψεύτικα, σίδερο, τσιμέντο, πλαστικά, όλα καμένα πράγματα ό,τι αγγίζεις στα σπίτια τα σύγχρονα».
Τίποτα δεν μπόρεσε να τον περιορίσει και να τον κρατήσει φυλακισμένο.
Ζει ανάμεσα στα αστέρια το νερό και το χώμα στο πετρόκτιστο σπίτι του προπάππου σε ένα χωριό της Ικαρίας, γεμάτο καλοσύνη χωρίς παράθυρα, χωρίς πόρτες, χωρίς τίποτα που να τον περιορίζει.
Κουμαριές, ελιές, φρύγανα, βελανιδιές, βράχια άγρια και το χώμα πράσινο από την βροχή, όλα σε αρμονία και ο Τάμης γαλήνιο κομμάτι αυτής της αρμονίας και ακούραστο σύμβολο της αγνότητας και της σοφίας.
Ενας πιστός εργάτης της ψυχής που δεν προσδοκά τίποτα γιατί είναι ελευθερος, εύχεται όμως καλή ανάσταση και ο άνθρωπος να μην περιμένει την άνοιξη και το Πάσχα, αλλά να ανασταίνεται κάθε μέρα ηθικά, ψυχικά, σωματικά.
