Ρυτίδες σοφίας ομορφαίνουν τα κάτασπρα μαλλιά της εβδομηνταεπτάχρονης σήμερα Αγγελικής Γρύλλη που μεγάλωσε και πήγε σχολείο στην Πάτμο, αλλά επισκεπτόταν τους Αρκιούς από 3-4 ετών για να βοηθάει τη γιαγιά της. Κι ενώ έμεινε στην Πάτμο ως τα 12-13 της χρόνια, μέχρι τα 15 της βοηθούσε τον πατέρα της στο πλωτό του οπωροπωλείο, αφού μετέφερε μέσα σε καΐκι φρούτα και λαχανικά στα άλλα νησιά.
Το 1980 κουβαλούσε με την πλάτη της χώμα για να χτιστεί το μετέπειτα οίκημα που θα φιλοξενούσε και το σπίτι και την ταβέρνα της, και έδωσε και την ψυχή της να αγγίξει εκείνο το άριστο, όσον αφορά στην ευχαρίστηση των επισκεπτών της. Η ευγένεια, η φιλόξενη ψυχή της και η αγωνία της για το καλύτερο διαγράφονται στη ματιά της. Με τον θάνατο του πατέρα της, το 1982, αγόρασε το οικόπεδο όπου δημιούργησε στη συνέχεια την ταβέρνα ‘Η απόλαυση” το 2000. Η ζωή της όλη είναι αυτό το οικόπεδο, αυτή η αυλή του σπιτιού της, που ως ταβέρνα πλέον φιλοξενεί ανθρώπους από όλον τον κόσμο.
Χορτασμένη από ταξίδια παντού με τον άντρα της που ήταν ναυτικός σε ποντοπόρα, θα μείνει μόνιμα στους Αρκιούς από το 1995, όπου κάθε οικία σχεδόν ήταν και ταβέρνα και ελεγχόταν με αγορανομικό έλεγχο και όπου προσφερόταν φαγητό και καφές σε εισερχόμενους περαστικούς. Όπως αναφέρει, η ζωή της όλη είναι να σκάβει και να φυτεύει, να «κάνει όλη την πρασινάδα», όπως λέει χαρακτηριστικά. Δεν θα άλλαζε τίποτα και εύχεται τα παιδιά της να έχουν την ίδια ζωή, ενώ από τα σοφά της χείλη εξέφρασε και μια ευχή που αφορά τους πάντες: «όποιος θέλει να ζήσει, πρέπει να είναι κοντά στην φύση».
