Ήταν Αύγουστος του 1982 όταν η δημοφιλέστερη σήμερα παραλία του νησιού φιλοξένησε την πρώτη στην ιστορία αυτοσχέδια καντίνα. Ο Θεολόγος Παντέλος (Λόλος) μαζί με τη ζεστή του θράκα και τα σουβλάκια του, αξιοποίησε παρατημένα σχολικά θρανία κάνοντάς τα τραπέζια, δημιούργησε ευφάνταστες σκιές και μετέτρεψε σε καθίσματα κορμούς δέντρων. Έτσι, έτερπε μετά μουσικής με τα εδέσματά του τους επισκέπτες, όμως μόνο για 20 μέρες. Η επινοητικότητα και η προσφορά του διεκόπη βιαίως όταν μία εξαδέλφη του τον κατέδωσε με αποτέλεσμα να συλληφθεί ως παράνομος.
Τόσα χρόνια μετά, μονάχα φέτος ασχολήθηκε πάλι με παραλιακό κρεοταχυφαγείο, όταν άνοιξε τη δική του καντίνα στο λιμάνι. Και ήδη, μόλις κατά τους πρώτους μήνες λειτουργίας της, έχει πλέον γίνει το αγαπημένο στέκι όλων των ντόπιων αλλά και των επισκεπτών του νησιού, διότι ανεξάρτητα από τα δικά του πεντανόστιμα κρέατα, είναι και η επιτομή της φιλοξενίας. «Μπύρα δεν έχω σερβίρει ποτέ, ο καθένας ανοίγει το ψυγείο και παίρνει ό,τι θέλει», λέει ο ίδιος χαμογελώντας, γεμάτος υπερηφάνεια. Κοιτάζοντας κανείς τη φιλόξενη λακκούβα πάνω από το αριστερό του φρύδι, θα δει εκεί να λουφάζει και το παράπονό του που έχει να κάνει με αρνητικά συναισθήματα και ελαττώματα. «Η ρουφιανιά και η ζήλεια δυστυχώς γεννήθηκαν μαζί με τους ανθρώπους», λέει, συμπληρώνοντας πως «από τότε που υπάρχει ανθρωπότητα υπάρχουν και αυτά».
