Θαρρείς πως βλέπεις απ’ τα μάτια του νερό να τρέχει, πως βλέπεις από τα αυλάκια του προσώπου του όλη του τη ζωή να ρέει αφηγηματικά. Σαράντα χρόνια νεροκόπος ο Στράτος Σταφύλλας μοίραζε νερό στον Προφήτη Ηλία, ενώ πρωτύτερα για να εξασφαλίσει την τροφή του καθάριζε τα αυλάκια των κατοίκων του χωριού. Θυμάται το χωριό χωρίς ρεύμα και δρόμους όπως και την περίπτωση κατά την οποία χρειάστηκε η μητέρα του να μεταφερθεί άρρωστη στα δύσβατα κι απότομα μονοπάτια του Σάος.
Όσους συναναστράφηκε ο υδροχόος με τα υδάτινα χέρια που δρόσισε στη ζωή του τόσους ανθρώπους ήταν απλοί κι ευτυχισμένοι δίχως πολυτέλεια και ίχνος χλιδής. Αυτούς αναπολεί ο Στράτος Σταφύλλας σήμερα και τα Κυριακάτικα γλέντια τους που διαρκούσαν τη δεκαετία του 1970 μία με δύο ημέρες. Εκείνος τους τροφοδότησε με νερό κι εκείνοι με την αλησμόνητη ανθρώπινη επαφή, τις κουβέντες και τις γαστρικές απολαύσεις.
