Ο Λεωνίδας έχει φάει και έχει δώσει πολύ ξύλο στο ρινγκ και έχει δεχτεί πολλά χαστούκια απ’ τη ζωή. Το βλέπεις στο πρόσωπό του και στο λέει και ο ίδιος με μια δόση υπερηφάνειας. «Ο πόνος είναι πόνος», λέει «και ο άνθρωπος δεν συνηθίζει το ξύλο όσο και αν φάει και όσο και αν δώσει». Το σημαντικό είναι ότι ακόμη στέκεται όρθιος και συνεχίζει να δίνει τον αγώνα του με κάθε δύναμη και κάθε ελπίδα που του έχει απομείνει.
Πλέον ζει στο χωριό της γυναίκας του στο Πορτιανού, αγοράζει και πουλάει ό,τι μπορείς να φανταστείς, ακόμα και τα βουνά της Λήμνου όπως καυχιέται.
Τον συναντήσαμε στο μεσιτικό γραφείο του «πνιγμένο» μέσα σε μεγάλες ξύλινες ταμπέλες με την επιγραφή ΠΩΛΕΙΤΑΙ. «Όλα πωλούνται και όλα έχουν μια τιμή, αρκεί να έχεις χρήμα», λέει με εμπειρία και πικρία συγχρόνως και σίγουρα μέσα σε αυτά βάζει και τα βουνά.
Σκοπός μας δεν είναι άλλος από το να σκιαγραφήσουμε μέσα από την εικόνα και συμπληρωματικά από τις λέξεις, τα πορτραίτα ιστορικών ατομικοτητων του Αιγαίου και να διατηρήσουμε την εικόνα των νησιών του για πάντα ζωντανή.
