Γεννημένος το 1955, ο Νικόλας Οικονομίδης, ολοκληρώνει το δημοτικό αλλά δεν συνεχίζει το Γυμνάσιο εξαιτίας της οικονομικής αδυναμίας των γονέων του να τον στείλουν στον παραδίπλα οικίσκο να μείνει και να ζήσει εκεί. Από τα εννέα του, εργάζεται σε καΐκια, σε αλώνια και σε χωράφια, κάνοντας παράλληλα ό,τιδήποτε άλλο μπορούσε να του εξασφαλίσει το μεροκάματο. Στα 15 του τον καλεί η θάλασσα για τη μετέπειτα εργασιακή του δραστηριότητα, όταν βγάζει φύλλο ναυτικού και πιάνει την πρώτη του δουλειά στο κρουαζιερόπλοιο «Ναυαρίνο». Εκεί ξεκινάει ως λαντζέρης, αλλά επειδή επιδεικνύει ιδιαίτερο ζήλο σε όλα, ο ζαχαροπλάστης τον επιλέγει ως βοηθό του. Έτσι, η εργατικότητα και η επιμέλειά του στάθηκαν το εισιτήριο για να εισέλθει στα μυστικά της ζαχαροπλαστικής τέχνης.
Ενθυμούμενος με μεγάλη νοσταλγία αυτό το γλυκό κρουαζιερόπλοιο, αφηγείται πως όταν ήρθε η ώρα του να αποσυρθεί, αυτό ναυάγησε πηγαίνοντας στην Αφρική για να το λιώσουν. Συνδέθηκε τόσο πολύ μαζί του συναισθηματικά που αναφώνησε αναστενάζοντας «ας είναι ελαφρύ το κύμα που το σκεπάζει». Μετά από αρκετά χρόνια στα πλοία, επιστρέφει αρχές του 1990 και ανοίγει το πρώτο ζαχαροπλαστείο στα Θολάρια της Αμοργού, το οποίο διατηρεί μέχρι και σήμερα.
Σήμερα στα 66 του, αναπολεί τις εποχές κατά τις οποίες όση φτώχεια υπήρχε, υπήρχε άλλη τόση επάρκεια σε φαγητό, κρασί και κέφι. Σε μια εποχή που κυριαρχεί επικίνδυνα το πατριαρχικό πρότυπο και η έμφυλη βία έχει πάρει τις ανησυχητικές διαστάσεις επιδημίας, αναγνωρίζουμε περισσότερο από ποτέ την αξία της φράσης του «τότε μαθαίναμε να σεβόμαστε, να περιμένουμε και να διεκδικούμε τις γυναίκες». Όταν ήταν ο ίδιος έφηβος, αφηγείται, υπήρχαν κώδικες επικοινωνίας ανάμεσα στους ερωτευμένους νέους. Το αγόρι άφηνε το βράδυ ραβασάκι σε σημεία του χωριού και την επόμενη το κορίτσι το έπαιρνε. Διακριτικά, ευγενικά, τρυφερά, πολιτισμένα. Όλα αυτά δεν είναι απαραίτητα στις διαφυλικές σχέσεις και δεν εξασφαλίζουν για μετέπειτα μια κοινωνία υγιών ενήλικων μελών; Κανένα Γυμνάσιο και κανένα Λύκειο δεν θεμελιώνει αυτές τις αξίες στην καρδιά του εφήβου, κανένα Πανεπιστήμιο δεν τον κάνει ηθικό και χρήσιμο. Αυτό είναι γνωστό.
