Ο κυρ Γιάννης γνώρισε τη ζωή στην κατοχή, κι έτσι έμαθε να την αγαπά πολύ. Αν και δεν πείνασε, ακόμη θυμάται τι έτρωγε – και πόσο. Ένας άνθρωπος απλός, της γης και της θάλασσας.
Έχει τέτοιο πάθος για το χορό, που όταν τον βαστούσαν τα πόδια του, έπαιζε η μουσική και πετούσε- έτσι έγινε και άνθρωπος του αέρα.
Τον κυρ Γιάννη πολλοί τον φωνάζουν «Τσίφτη», το πήρε το παρατσούκλι από το ταλέντο του. Σε κάθε γλέντι και γιορτή οι κοπέλες περίμεναν ποια θα πρωτο ζητήσει σε χορό, και όσοι ήταν εκεί τον καμάρωναν.
Έφτασε 93 χρονών και ακόμα, με το που ακούσει βιολιά, δεν σταματάνε τα πόδια του, και καθιστός που είναι, εκείνα χορεύουν.
